Antykwariat fantastyka literatura piękna

Opis książki

Trylogia, która wydana została w czterech woluminach:

• Tom I - Odsłanianie Dramatu
• Tom II - A teraz konkretnie
• Tom III - Teatr to miejsce spotkania, część 1. - Paradoks o ogródkach
• Tom IV - Teatr to miejsce spotkania, część 2. Thea to znaczy widzenie

Część pierwsza zatytułowana „Odsłanianie Dramatu” to traktat o ważnych postaciach życia społecznego, analiza samorządu i funkcjonowania instytucji obywatelskich. Portrety osób z którymi los zetknął autora nie są jednak jakimś alfabetem wspomnień. To rodzaj fresku ukazującego charakterystyczne typy, cechy instytucji wreszcie wartości i idee, których enumeracja podsumowuje ten tom analizy III Rzeczypospolitej. Autor opisuje takich ludzi jak Senior czyli jego znakomity ojciec krytyk Andrzej Kijowski, czy Adam Michnik, Bronisław Wildstein, Andrzej Urbański, Michał Boni, Michał Kulesza, Jerzy Kisielewski, Jan Pietrzak, Jerzy Buzek i wielu innych polityków odsłanianych.

Część druga pt: „A Teraz Konkretnie” to Andrzeja Tadeusza Kijowskiego rozprawa z mediami. Opis ich dziejów, a także analiza norm prawnych i zagrożeń dla wolności prasy. Znajdzie tu czytelnik też trochę anegdoty i portretów osób wpływowych w sferze mediów: Stefana Bratkowskiego czy Krystyny Mokrosińskiej, Andrzeja Gelberga i Piotra Wierzbickiego, Michała Komara czy Mirosława Chojeckiego. Ale i tu przedmiotem zainteresowań autora nie są sami ludzie lecz raczej sprawy jakie wspominane przezeń typy wnoszą do środowisk opiniotwórczych. Stara się bowiem wykazać, iż u schyłku XX wieku dokonała się w Polsce rozpoczęta już w Europie kolejna stratyfikacja społeczna skutkująca swoistym nowym feudalizmem i próbą uwłaszczenia się nowej rządzącej klasy definiowanej w tomie „A Teraz Konkretnie” jako klasa media-polityczna.

Wreszcie trzecia część trylogii zatytułowana „Teatr to miejsce spotkania” składa się z dwu tomów: „Paradoks o Ogródkach” i „Thea – to znaczy widzenie”. To już rozprawa stricte teatrologiczna. Opowieść bliska gdzieś pewnie „Mojemu Życiu w Sztuce” Konstantego Stanisławskiego, której nie obce są anegdoty rodem z „Żywotów” Józefa Szczublewskiego, a i teorie stricte estetyczne sięgające filozoficznych korzeni autora „Chwytu Teatralnego. Zarys Instrumentalnej Teorii Teatru”. Jest bowiem „Teatr to miejsce spotkania” swoistym domknięciem młodzieńczej teorii Andrzeja Tadeusza Kijowskiego, który przez piętnaście lat walcząc z każdym poziomem kulturalnej biurokracji i artystycznej stagnacji starał się ożywić podatne na chwyty teatralne – publiczne tłumy. I ta opowieść pełna też portretów czy wzmianek o ludziach, artystach lecz także i o urzędnikach. Znajdzie się tu obszerny szkic o Adamie Hanuszkiewiczu, słów parę o Krystynie Jandzie i Joannie Szczepkowskiej i jej ojcu Andrzeju. Na kartach książki przewijają się często Izabella Cywińska, Maciej Wojtyszko. Ale wspomni autor także Jerzego Koeniga czy Adama Kiliana, Zofię Kucównę bądź Edytę Jungowską. Dziesiątki postaci wymieniono w obszernych przypisach. Lecz i tu także – a może tu przede wszystkim ani o ludzi, ani tylko o anegdotę chodzi. W dwu tomach, z których pierwszy (Paradoks o Ogródkach) opowiada dzieje Konkursu Teatrów Ogródkowych w latach 1992-2004 w jego wędrówce ze staromiejskiego Lapidarium aż do Doliny Szwajcarskiej, drugi zaś (Thea czyli widzenie) przedstawia dzieje frekwencyjnego triumfu w Ogrodach Frascati w latach 2005-2006 prezentuje Andrzej Tadeusz Kijowski dowód na swoją młodzieńczą tezę, iż teatr jest sztuką mechaniczną, techniką społecznych zmian, sztuką zabawy czyli miejscem spotkania.

Wydanie I
Do każdego tomu dołączona płyta DVD 
(W pierwszym tomie brak płyty)

Wydawnictwo AnTraKt